GRANICE COACHINGU cz. 2 – przekierowywanie klienta coachingowego do innych specjalistów

W poprzednim artykule z cyklu „Granice coachingu” zwróciłyśmy uwagę na to, w jakich sytuacjach powinniśmy rozważyć skierowanie klienta na konsultację z psychoterapeutą oraz opisałyśmy dobre praktyki profesjonalnych coachów, ważne szczególnie dla osób pracujących w tematach granicznych.

W poniższym artykule zapraszamy Was do refleksji w temacie przekierowywania klienta coachingowego do innych specjalistów.

Przekierowanie klienta do innego specjalisty i tym samym zakończenie procesu coachingowego (przynajmniej na jakiś czas), może być trudnym momentem. Wiąże się to z kilkoma ważnymi kwestiami np.:

• czy obserwowane przez nas symptomy są faktycznie niepokojące
• obawami, że klient może poczuć się odrzucony
• żalem, że tracimy klienta – możliwość pracy, rozwoju zawodowego
• strata finansowa – odsyłając klienta tracimy źródło dochodu
• mogą się pojawić trudności w uznaniu naszych ograniczeń i lęk przed oceną „wyjdę na nieprofesjonalnego, nie umiałem pomóc”
• niechęć klienta do zakończenia procesu z nami lub konsultacji z innym specjalistą.

Są to czynniki, które mniej lub bardziej świadomie mogą nas hamować w decyzji o odesłaniu klienta.

Co zrobić, aby sprawnie skierować klienta do innego specjalisty?

1. SUPERWIZJA – będzie przydatna zawsze, jeśli mamy wątpliwości czy trafnie oceniamy symptomy i zachowania klienta jako alarmujące. Superwizor pomoże nam w refleksji nad tym, czy dany klient powinien zostać odesłany oraz może nas wesprzeć we wszelkich trudnościach z tym związanych – w tym obaw klienta przed taką konsultacją czy zmianą procesu na terapeutyczny.

2. POGŁĘBIENIE WIEDZY, o tym jakie sygnały powinny nas alarmować – wiedzy związanej z: psychologią i funkcjonowaniem człowieka, objawami zaburzeń psychicznych, tematami procesów zmiany, rozwoju i kryzysu. Pomaga to oceniać, czy na danym etapie jakiś objaw jest prawidłową i naturalną reakcją na daną sytuację czy stanowi już objaw większego problemu. Jest to szczególnie ważne gdy pracujemy z grupami klientów na granicy coachingu i terapii.

3. KONSULTACJE – nie tylko z superwizorem, ale także  z kolegami, którzy mają większą wiedzę w jakimś obszarze, są bardziej doświadczeni, albo są specjalistą – psychologiem czy psychoterapeutą. Na prowadzonych przez nas warsztatach mówimy: „kto pyta nie błĘdzi…” – za każdym pytaniem kryje się szansa dostania wartościowej odpowiedzi, gdy nie pytamy – wzrasta ryzyko błędów w sztuce coachingowej, których konsekwencje może ponieść klient.

4. PRACA Z WŁASNYMI PRZEKONANIAMI – czy odesłanie klienta mówi o mnie, że jestem mało kompetentny – czy jednak właśnie kompetentny np.: w ocenie zasobów klienta lub własnych? Czy to oznacza brak profesjonalizmu czy wysoką świadomość i etyczną postawę skupioną przede wszystkim na korzyści klienta a nie swoim ego?

5. STRATA DOCHODU – czy chcemy budować markę na zasadzie dużej ilości klientów, czy raczej na jakości moich procesów? W przypadku  osób, które przejawiają jakiś rodzaj zaburzeń psychicznych, proces coachingowy jest narażony na niepowodzenie. Coaching może być niewystarczający kiedy klient nie ma dostępu do dużej części swoich zasobów z uwagi na problemy psychologiczne i potrzebne jest dodatkowe wsparcie w postaci psychoterapii lub leczenia farmakologiczne. Co więcej istnieje ryzyko utrwalenia lub pogłębienia doświadczanych trudności, jeśli proces coachingowy przeprowadzony z osobą, która ma problemy np. z nieadaptacyjnymi schematami osobowościowymi i/lub mechanizmami obronnymi.

Na co zwrócić uwagę w rozmowie przekierowującej klienta?

1. Pamiętaj o celu przekierowania, czyli zadbaniu o zdrowie i dobro klienta – i tak też komunikuj swoje intencje.
2. Psychoedukacja – wyjaśnij klientowi czemu sugerujesz mu kontakt z innym specjalistą – np posługując się modelami zmiany czy przechodzenia przez kryzys, edukując go na temat tego jaka forma pomocy na jakim etapie jest najbardziej efektywna. Nazwij wprost objawy, które cię niepokoją i podkreśl prozdrowotną funkcję konsultacji ze specjalistą, jako adaptacyjnej strategii radzenia sobie w sytuacji trudnej.
3. Zaoferuj swoją pomoc – przygotuj sobie informacje czym różnią się od siebie różne formy pomocy i czym zajmują się poszczególni specjaliści – tak byś mógł odpowiedzieć na pytania klienta i wesprzeć go w poszukiwaniu przez niego pomocy. Jeśli nie wiesz czegoś – skup się na znalezieniu miejsc gdzie możesz odesłać klienta po rzetelną poradę, np.: strony kampanii społecznych związanymi z zaburzeniami psychicznymi, fundacji zajmujących się profilaktyką itp.
4. Klient może wrócić na proces coachingowy, kiedy poczuje się lepiej – warto mówić o tym otwarcie, że czekamy gdyby po wyleczeniu okazało się, że chciałby kontynuować swój rozwój w procesie coachingowym☺

Pamiętaj! Jeśli zapali się Tobie żarówka – zapytaj… i nie “błĘdź” 🙂

Autorki:

Anna Szajkowska, kontakt: anna.szajkowska@PEBskills.pl

Aleksandra Krupska, kontakt: aleksandra.krupska@PEBskills.pl

www.PEBskills.pl